Μια φορά και έναν καιρό, στους δρόμους της ΜΟΣΧΑΣ, κυκλοφορούσε ένα ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΚΥΛΑΚΙ.
Μια μέρα, το έπιασαν άνθρωποι-ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ…
Η καρδούλα του χτυπούσε και χτυπούσε πιο δυνατά, όταν το έκλεισαν σε ένα κλουβί, προσομοίωση θαλαμισκου…
Το βάφτισαν ΛΑΪΚΑ και θα πετούσε στον ουρανό πολύ ψηλά στο διάστημα…
Οι φιλοζωικές οργανώσεις στο εξωτερικό διαμαρτυρήθηκαν έντονα, γιατί το ταξίδι δεν είχε επιστροφή …
Οι Ρωσοι είπαν πως ” το τέλος της θα ήταν ανώδυνο”…
Θα έτρωγε ένα δηλητηριασμένο ζελέ και θα ΕΣΒΗΝΕ…
Όπως ακριβώς αυτοκτονουσαν οι Ναζί, με κάψουλες υδροκυανιου.
Δεν ήταν ομως έτσι τελικά η ιστορία του έγκληματος, κατα της αθώας αυτης ψυχής.
Χρόνια μετά, αποκαλυφθηκε η αλήθεια.
Η ΛΑΙΚΑ κάηκε ζωντανή, όταν μπήκε ο θαλαμισκος στη γήινη ατμόσφαιρα…
Τι πόνο, τι πανικό έζησε η καρδούλα της…
Θα χτυπούσε ασταμάτητα και ύστερα όλα έγιναν αστροσκονη…
Ό, τι χειρότερο έχει συμβεί ποτέ στη φύση, είναι η εξέλιξη του ανθρώπου.
Όλους εσάς που θέλετε να “εξελιχθείτε” εις βάρος άλλων, όποιων άλλων, σας αξίζει ένα εισιτήριο στην κόλαση, χωρίς επιστροφή.
Πόσο στενάχωρη ιστορία.
Πόσο πόνο και τρόμο βίωσε το συγκεκριμένο σκυλάκι, αλλά και πολλά άλλα ζωντανά, για την ματαιοδοξία του ανθρώπου, να ικανοποιήσει απλά την περιέργειά του.
Δεν αξίζουμε στα ζώα.
Είναι πολύ ανώτερά μας και εμείς αποδεικνυόμαστε καθημερινά κατώτεροι των περιστάσεων.
Όλη σου τη ζωή περιπλανιόσουν στους δρόμους…
Σε μάζεψαν, σε τάισαν, σε ζέσταναν…
Νόμισες ότι σώθηκες πια…
Οτι επιτέλους θα έπαιρνες την αγάπη που άξιζες…
Τελικά σε ξεγέλασαν.
Σε υπέβαλαν σε καθημερινά απελπιστικά βασανιστήρια, για να σου χαρίσουν αυτό το ασύλληπτο, το βάναυσο, το τόσο άδικο τέλος…
Το διάστημα δεν θα το κερδίσουμε ποτέ, μικρή μας Λάϊκα…
Γιατί εκεί πάνω μαζί μ’ εσένα, σκοτώσαμε και την ανθρωπιά μας.
©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
3
0
20
20
