Η αναλαμβανεις κατι και το βγαζεις περα, η δεν το αναλαμβανεις καθολου.
Η εφ’ οσον το ανελαβες και δεν δυνασαι για οποιονδηποτε λογο να συνεχισεις, οφειλεις να το αποκαταστησεις και οχι να το πεταξεις στο δρομο.
Το παιδι σου το πετας στο δρομο?
Τον ηλικιωμενο πατερα, η τη μανα σου, τους πετας στο δρομο?
Γιατι αν το κανεις, δεν εισαι ανθρωπος. Εισαι κατι αλλο.
Το ζωο σου, που μεχρι πριν λιγο αποτελουσε μελος της οικογενειας σου, γιατι το πετας στο δρομο και το καταδικαζεις σε καθε κινδυνο που αυτο περιλαμβανει?
Καποια απο αυτα τα ζωα λοιπον καταληγουν οπου μπορει να φανταστει κανεις…
…Και πισω απο τα καγκελα και τα συρματα, περιμενουν καποιον που απεγνωσμενα θελουν να αγαπησουν.
Γιατι αυτη την αναγκη εχει ο σκυλος.
Πρωτα να σε αγαπησει εκεινος και μετα να αγαπησεις εσυ αυτον.
Στα λιγα χρονια που μου απομενουν, (γερασα βλεπεις), κανω μονο μια ευχη και μια παρακληση προς ολους σας:
Υιοθετηστε ενα αδεσποτο ζωο.
Αδειαστε τα κλουβια απο τις πονεμενες ψυχες.
Μην αφησετε αλλα ζωα να πεθανουν, περιμενοντας τη λυτρωση που ποτε δεν ηρθε…
Αν λοιπον εχεις επιλεξει να παρεις καποιο ζωο απο αυτα στο σπιτι σου, μην κοιτας μονο τα νεαροτερα.
Δωσε μια ευκαιρια και στα μεγαλυτερα απο αυτα, να περασουν τα τελευταια χρονια της ζωης τους κοντα σου, ευτυχισμενα!
©ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
©ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ
3
0
20
20
