Το κρέμασμα των σκύλων
Στα Θεσσαλικά Χρονικά -1- διαβάζουμε από τον δάσκαλο Αθ. Παπανικολάου, ο οποίος καταγόταν απο τα Γιαννωτά, ότι στα χωριά του Αμάρμπεη της επαρχίας Ελασσόνας, μέχρι το 1930 περίπου, την Κυριακή της Τυρινής, αναβίωνε ένα αποτρόπαιο έθιμο:
Το κρέμασμα των σκύλων.
Το έθιμο εγκαταλείφθηκε επειδή θεωρήθηκε βάρβαρο και αναχρονιστικό.
Το 1960, ωστόσο, αναβίωσε στο χωριό Λυκούδι, ίσως επειδή, όπως αναφέρει ο συντάκτης του άρθρου, μία μερίδα παλιών κατοίκων «οί ειδικοί σκυλοφάηδες», να το διατηρούσαν ζωντανό στη μνήμη τους.
Εκείνη την ημέρα, περίπου δεκαπέντε σκυλιά δοκίμασαν την κρεμάλα.
Η δικαιολογία των σκυλοφάηδων ήταν ότι αφενός δεν παθαίνουν τίποτα τα σκυλιά, αφού σκυλιά είναι και αφετέρου ότι έτσι δεν τα τρώνε οι ψύλλοι και αν είναι κάποιο παλαβό θα λογικευτεί.
Παλιότερα, ακόμη και οι Τουρκοι απορούσαν με το έθιμο αυτό και η απάντηση των σκυλοφάηδων ήταν ότι είναι τσοπανόσκυλα τα οποία έφυγαν από το κοπάδι και τα κρεμούσαν για να φοβηθούν και να επιστρέψουν σε αυτό.
Σύμφωνα με τον γράφοντα η δικαιολογία αυτή δεν ευσταθούσε διότι τα σκυλιά δεν συμπεριφέρονται έτσι και είναι στη φύση τους να είναι πιστοί φίλοι του ανθρώπου.
Μερικές φορές, μάλιστα, γινόταν κατά λάθος το κακό και ξέσπαγε μεγάλος καυγάς μεταξύ των σκυλοφάηδων και του ιδιοκτήτη του σκύλου.
Τα άπιστα σκυλιά, λοιπόν, τα κρεμούσαν αλύπητα και ο αρθρογράφος επιχειρεί να αναζητήσει την πηγή αυτής της πρακτικής:
Θα ήταν η απλή ψυχαγωγία ή η εκδήλωση μίσους για τα «άπιστα σκυλιά» που θα συμβόλιζαν τον προαιώνιο εχθρό, τον Τούρκο;
Εάν συνδυαστεί, μάλιστα, ότι το έθιμο τελούνταν στην αρχή της Άνοιξης, παράλληλα με την αφύπνιση της φύσης, ίσως να είχε σκοπό τη διαιώνιση του μίσους κατά του τουρκικού ζυγού και τη μελλοντική ανάσταση του Έθνους.
-1- Θεσσαλικά Χρονικά, Έκτακτος Έκδοσις 1881-1961, Αθήναι 1965, σ.σ. 567-570.
Το έθιμο του “εικονικού κρεμάσματος των σκυλιών”, όπως είναι η σωστή ονομασία του, μαζί με το “εικονικό δικαστήριο” και το “εικονικό όργωμα” – αποτελούν πράγματι εθιμικά δρώμενα (χορευτικά) στο χωριό Ριζόμυλος του Βόλου.
Είναι αγροτικά έθιμα και είναι ακριβώς αυτό που λέει η ονομασία τους.
Εικονικά.
Η αλήθεια είναι πως μέχρι το 1982 χρησιμοποιούσαν κανονικούς σκύλους.
Εχει σταματήσει αυτό να συμβαίνει όμως εδώ και πολλά χρόνια και τώρα χρησιμοποιούνται ομοιώματα σκύλων.
Παρόμοια έθιμα βρίσκει κανείς και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος,τα περισσότερα λαμβάνουν χώρα την Καθαρά Δευτέρα (η Σκυλοδευτέρα η Σκυλογιορτή όπως λέγεται) και θεωρείται από τους λαογράφους πως η καταγωγή των εθίμων αυτών,έρχονται από περιοχές που έχουν εγκατασταθεί πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωμυλία.
Η σκοπιμότητα του εθίμου ,είναι για να “προστατεύουν” τα σκυλιά των αγροτών από μεταδιδόμενες ασθένειες (όπως η λύσσα), μέσω της θυσίας ορισμένων σκύλων.
Είναι ένα καθαρά παγανιστικό έθιμο, που συνδέεται άμεσα με τη γη και τους κτηνοτρόφους.
Αναφορές γίνονται για παρόμοια έθιμα και στην Αρχαία Ελλάδα, με θυσίες σκύλων προς την Εκάτη, αλλά και σε άλλους πολιτισμούς (στους Ρωμαίους πχ που θεωρούσαν τους σκύλους κακά πνεύματα).
Σήμερα,το έθιμο αυτό θεωρείται ιδιαίτερα αποκρουστικό, ακόμα και με χρήση ομοιώματος και προφανώς δεν συμβαδίζει με καμία έννοια σύγχρονου πολιτισμού!
Διαβάστε περισσότερα εδω:
https://www.gaiaelliniki.gr/2022/03/blog-post_2.html?m=1&fbclid=IwAR2gvQqVd7gGmt6W4aUMoxdt-SQDIwRDAx9jyZ1ODUusmuYqrPuzBI9qdgghttps://www.gaiaelliniki.gr/2022/03/blog-post_2.html?m=1&fbclid=IwAR2gvQqVd7gGmt6W4aUMoxdt-SQDIwRDAx9jyZ1ODUusmuYqrPuzBI9qdgg
©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
3
0
20
20
