Μαζί του πεθαίνει μια εποχή αξιών, υψηλής αισθητικής, αριστουργηματικης μουσικής και ήθους.
Ένας πραγματικός ογκόλιθος στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, μας άφησε για την μεγάλη μπάντα του Παραδείσου.
Ένας -ένας φεύγουν όλοι.
Η μοναξιά της εποχής μας είναι, πως δεν βγάζει πλέον καλλιτέχνες που θα τους αναπληρώσουν κι έτσι ο χαμός τους γίνεται πιο οδυνηρός, ενώ η φράση ουδείς αναντικατάστατος, δεν έχει καμιά συνάφεια στην περίπτωση τους.
Κάτι που δεν συνέβαινε και τόσο σε παλαιότερες εποχές, όταν έφευγαν καλλιτέχνες.
Ζούμε σε καιρούς, που δεν βγάζουν πλέον δημιουργούς…”χτιστάδες” του πολιτισμού, αλλά παρεπιδημούντες ένοικους, που είναι ανάξιοι ακόμα και να τον συντηρήσουν.
Ο Μίμης Πλέσσας, που έφυγε από τη ζωή μια εβδομάδα πριν κλείσει τα 100 του χρόνια , ήταν ένας τοσο σημαντικός συνθέτης και μουσικός, που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του, τόσο στην ψυχοσύνθεση των Ελλήνων πολιτών, όσο και στην ελληνική μουσική κληρονομιά της χώρας μας.
Ο Μίμης Πλέσσας ήταν η απόδειξη, πως η ελληνική μουσική δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ και πάντα θα αφήνει στο στίγμα της στις καρδιές μας.
Ήταν πολύ φιλοζωος, όπως και η αγαπημένη του σύζυγος.
Σε Ευχαριστούμε για έναν Ωκεανό τραγούδια που μας χάρισες και για την κληρονομιά που μας άφησες, τα μεγάλα μουσικα εργα σου, που τραγουδήσαμε και χορέψαμε.
Τραγούδια, που θα ακούγονται στο διηνεκές, όπως το “Βρέχει φωτιά στη στρατα μου”, με τον αείμνηστο Στράτο Διονυσίου.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του!
Αθάνατος, στο Φως του Σύμπαντος!!!
©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
4
0
20
20
