Θλιμενος Δεκαπενταυγουστος και ενα κιτρινο συννεφο σταχτης και αποκαιδιων ανθρωπων-ζωων-δεντρων φιλτραρει το Φως του Ηλιου.
Αποκοσμη μουνταδα, χωρις βροχη.
Ενα ριγος διαπερναει το κορμι.
Ειναι βουρκωμενο, πρωιμο φθινοπωρο…
…Και οι ηχοι παραξενοι…
Σαν κραυγες ζωων που καιγονται ζωντανα και κλαδια καμενων δεντρων που σπανε.
Αλλος ένας Δεκαπενταύγουστος πένθους, θλίψης και οργής…
Πενθος γιά τά εκατομμύρια καμμένα δέντρα, θάμνους, χόρτα, φρύγανα κι αγκάθια.
Πένθος γιά τά χιλιάδες καμμένα ζώα, τις χελώνες, τίς σαύρες, τις νυφίτσες, αλεπούδες…
Πενθος γιά τά πουλιά, που δεν πρόλαβαν νά πετάξουν, που έμειναν στίς φωλιές τους με τά μικρά τους, που έχασαν τό ταίρι τους.
Πένθος για τα οικόσιτα, αδέσποτα, παραγωγικά, ιπποειδή ζωακια που κάηκαν ζωντανά.
Πενθος και ντροπή για τους αναξίους κυβερνώντες, που δέν προέβλεψαν, φρόντισαν, μόνον συντόνισαν – συντονίζω, συντονίζεις, συντονίζει – τόσος συντονισμός και συντονιστικά αποτυχίας!
Κανένα Εθνικό πένθος δέν θά υπάρξει, βεβαίως, γιά δέντρα, θάμνους, πουλιά , ερπετά θηλαστικά, ζώα καθε είδους.
Άς κλάψουμε κατά μόνας τόση χαμένη ζωή, τόση χαμένη Ύπαρξη.
Για την τεράστια φωτιά στην Αθήνα και στα περίχωρα της, δηλαδή στην αυλή μας.
ΓΙΑ ΤΟ
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ
©️ΡΙΤΣΑ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
4
0
20
20
