Χτες γιόρταζε ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου και θυμόμασταν αρχαία συνύπαρξη και (ελληνικό) πολιτισμό.
Κάθε μέρα όμως, γιορτάζει η βαρβαρότητα.
Και σήμερα ειδικά, χύνονται δάκρυα υποκρισίας για την ταυρομαχική “τραγωδία” στη Λισαβόνα.
Ούτε ο ταυρομάχος ούτε ο θεατής, (ούτε κανένας ταύρος βέβαια) έπρεπε νάναι εκεί.
Δεν είχαν κανένα λόγο να συμμετέχουν σε αυτή την απάνθρωπη, απολίτιστη, τερατώδη μπίζνα και φιέστα θηριωδίας.
Για τον θάνατο του ταυρομάχου ευθύνεται ο (επίσης ταυρομάχος) πατέρας και η οικογένεια του, που τον έκαναν βασανιστή.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Η εγκληματική σκατοψυχιά του γονιού είναι που καταδίκασε και σκότωσε το γιο του.
Η ίδια η κοινωνία που νοσεί βαριά και αρνείται να εξανθρωπιστεί, μοιραία παράγει θύτες και θύματα, αλλά τα υποτίθεται νοήμονα ενήλικα δίποδα δεν είναι ούτε αθώα ούτε άμοιρα ευθυνών.
Αυτή η πατροπαράδοτη παθογένεια σκότωσε και τον θαμώνα.
Βρισκόταν εκεί, στήριζε οικονομικά τον σιχαμερό βασανισμό ενός τυραννισμένου ζώου (διαβάστε πιο κάτω τι μαρτύρια υφίστανται οι ταύροι της αρένας*) για να απολαύσει την αρρωστημένη, σαδιστική βία μιας αιματοχυσίας.
Μια αποτρόπαια και εντελώς άσκοπη, παράλογη, αισχρή βαρβαρότητα και ποταπή ύβρις κατά της Ζωής, το ίδιο φριχτή όπως οι σκυλομαχίες.
Αν κάποιος θέλει να αποδείξει τον “αντρισμό” του, υπάρχουν πολλοί καλύτεροι, εύψυχοι, αληθινά γενναίοι τρόποι, ειρηνικοί και μη. Θα μπορούσε π.χ. να πάει να πολεμήσει τους γενοκτόνους που δολοφονούν παιδιά στην Παλαιστίνη.
Ζήτησα απ’ το ChatGPT να μου δώσει στατιστικά για τους αριθμούς ανθρώπων που έχουν σκοτωθεί από ταυρομαχικές δραστηριότητες σε σχέση με τον αριθμό των ταύρων, αντίστοιχα, από τότε που υπάρχουν στοιχεία.
Αυτά είναι τα πιο σαφή σύνολα σύμφωνα με υπεύθυνα τεκμηριωμένες πηγές:
Άνθρωποι (γνωστό, τεκμηριωμένο ελάχιστο):
≥549 θάνατοι — 534 επαγγελματίες ταυρομάχοι από ~1700 + 15 θάνατοι στις ταυροδρομίες της Παμπλόνα από το 1910.
Ταύροι:
Δεν υπάρχει αξιόπιστος ιστορικός συνολικός απολογισμός.
Τα καλύτερα αποδεκτά στοιχεία είναι ανά έτος: ~180.000–250.000 ταύροι (και άλλα βοοειδή) σκοτώνονται ετησίως σε ταυρομαχίες και σχετικές εκδηλώσεις παγκοσμίως.
ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ.
(Με απλή κλιμάκωση, αυτό είναι περίπου 1,8–2,5 εκατομμύρια σε μια δεκαετία.)
Βάλτε πόσοι από το 1700…
Οι χώρες όπου διεξάγεται αυτό το αίσχος και οι πανηγυρικές ταυροθυσίες, αριθμητικά, κάθε χρόνο:
Γαλλία ~ 800-1200 ταύροι
Ισπανία ~7.000 ταύροι
Μεξικό ~25.000 ταύροι
Πορτογαλία ~10.000 ταύροι
Κολομβία ~1.000 ταύροι
Περού ~600 ταύροι
Ισημερινός ~300 ταύροι
Βενεζουέλα ~200 ταύροι
Φεστιβάλ Σαν Φερμίν (Παμπλόνα) ~50–60 ταύροι (ετήσιο “φεστιβάλ”)
Κατά τα άλλα μιλάμε για πολιτιζμένους και εξαιρετικά φιλόζωους Ευρωπέους που κουνάνε το δάχτυλο, καταγγέλουν, υιοθετούν ευρωπαϊκούς χάρτες δικαιωμάτων, κάνουν κήρυγμα περί ευζωίας των ζώων και “δυτικές ανθρωπιστικές αξίες”, καθώς συγχρόνως εξοπλίζουν και ξεπλένουν τους γενοκτόνους “κατώτερων λαών” και παιδιών κάποιου “κατώτερου θεού”…
Εξαιρούνται και κάτι άλλες παραδοσιακές “αθλοπαιδιές” μαζικής κακοποίησης ζώων αλλά και των παιδιών που αναγκάζονται από τους γονείς τους να παρακολουθούν ανάλγητα, βίαια, ανατριχιαστικά θεάματα, όπως τα αμερικάνικα ροντέο, κάτι ελληνικά χοιροσφάγια και δημόσιες πανηγυργιώτικες σφαγές αμνοερίφιων, ταύρων, πουλερικών κλπ κλπ κλπ…
*Η “ζωή” ενός ταύρου που προορίζεται για την αρένα:
Μέσα σε λίγες μέρες από τη γέννηση τους, τα ταυράκια χωρίζονται βίαια από τις μητέρες τους.
Τους κόβουν κομμάτια από τα αυτιά χωρίς αναισθησία.
Τα μαρκάρουν με καυτό μέταλλο χωρίς αναισθητικό.
Τους ακρωτηριάζουν τα κέρατα, με πριόνι, αφήνοντας τον μυελό του εκτεθειμένο και τραυματισμένο – ένας έντονα επώδυνος ακρωτηριασμός (συχνά χωρίς αναισθητικό) που αποπροσανατολίζει και εμποδίζει τον συντονισμό του ταύρου.
Αυτή η πρακτική είναι παράνομη, αλλά εξακολουθεί να είναι συνηθισμένη.
Τους προκαλούν αισθητηριακές βλάβες και τους υποβάλλουν σε καταναγκαστική αφυδάτωση:
Βαζελίνη στα μάτια, βαμβάκι στα αυτιά, βούλωμα των ρουθουνιών τους με βρεγμένη εφημερίδα.
Στέρηση τροφής και νερού για μέρες, που ακολουθείται από αναγκαστική υπερενυδάτωση:
Τους φουσκώνουν το στομάχι με νερό ή τους προκαλούν διάρροια με φάρμακα, για να αποδυναμώσουν, να εξαντλήσουν και να αποπροσανατολίσουν το ζώο πριν από τη μάχη.
Tiente (Δοκιμασία Επιθετικότητας):
Σε ηλικία 2 έως 3 ετών, οι ταύροι υποβάλλονται και σε άλλα μαρτύρια:
Τους προκαλούν να αμυνθούν, τους χτυπάνε και τους μαχαιρώνουν για να δοκιμαστεί η αντίδρασή τους στις επιθέσεις.
Οι ταύροι που «αποτυγχάνουν» σε αυτές τις δοκιμασίες (δεν είναι αρκετά μαχητικοί) σκοτώνονται ή χρησιμοποιούνται σε άλλα αιματηρά θεάματα.
Οι ταύροι απομονώνονται από τα κοπάδια τους κατά τη μεταφορά στις αρένες – που συχνά διαρκεί πολλές ώρες ή και ημέρες.
Αυτό τους προκαλεί αγωνία, ακραία δυσφορία και απώλεια βάρους από το έντονο στρες.
Μερικοί χάνουν έως και 50-100 κιλά.
Απομόνωση και ψυχολογικό τραύμα πριν την αναμέτρηση:
Τις ώρες ή τις μέρες πριν από μια ταυρομαχία, οι ταύροι κρατούνται κλεισμένοι σε μικρά, σκοτεινά, απομονωμένα κελιά, στερημένοι από φως, τροφή, νερό και συντροφιά από την αγέλη τους, αυξάνοντας το άγχος και τη σύγχυση του ζώου που είναι πλέον “μισότρελο” ή τρελαμένο εντελώς από την δυστυχία που βιώνει όλη του τη ζωή.
Σωματικά βασανιστήρια πριν από την ταυρομαχία:
Λίγο πριν μπουν στην αρένα, οι ταύροι τρυπιούνται με καμάκια («divisa») ή ξυλοκοπούνται με ρόπαλα για να τους προκαλέσουν πανικό.
Τους δίνουν ηρεμιστικά ή διεγερτικά για να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά τους.
Βασανιστήρια στην διάρκεια της ταυρομαχίας, για να τους προκαλέσουν εξάντληση και συσκότιση, θολούρα και ζάλη, ώστε να μην είναι αποτελεσματικές οι προσπάθειες τους να αμυνθούν:
Στην αρένα το ζώο προκαλείται συνέχεια για να κινείται ασταμάτητα ώστε να εξαντληθεί γοργά και να ενταθεί η αγωνία και η σύγχυση του.
Το καρφώνουν με μπανταρίλες (μυτερά ξύλα) για να τους προκαλέσουν πόνο και να χάσουν αίμα.
Όλα στημένα εναντίον τους, για να μην έχουν καμία απολύτως πιθανότητα…
Και αυτό το λένε άθλημα!
Ο ταυρομάχος εκτελεί το φονικό χτύπημα με σπαθί.
Αν ο ταύρος δεν πεθάνει ακαριαία, το επόμενο πλήγμα έχει σκοπό να του κόψει τον νωτιαίο μυελό.
Συχνά, τα μέλη του σώματος του ταύρου (αυτιά, ουρά) ακρωτηριάζονται επί τόπου και τα παίρνουν οι φονιάδες τους σαν τρόπαια – ακόμη και ενώ το ζώο έχει ακόμα τις αισθήσεις του και σπαρταράει αιμορραγώντας, αργοπεθαίνοντας καθώς πνίγεται από το αίμα που κυλάει μέσα στο λαρύγγι του και κυριολεκτικά δεν μπορεί να πάρει ανάσα, πεθαίνοντας αδιανόητα οδυνηρά και μαρτυρικά…
Είναι αληθινά συγκινητικό, απίστευτο, αξιοθαύμαστο, ότι κάποια από αυτά τα ζώα κατορθώνουν να υπερνικήσουν τους δυνάστες τους αλλά και τις απειροελάχιστες πιθανότητες, έστω και μία φορά σε δισεκατομμύρια, παλεύοντας ενάντια σε μια τόσο αμείλικτα άδικη, άτιμη, ιταμή συνωμοσία χρόνιας βάναυσης κακοποίησης που στήθηκε με κάθε φρικιαστική λεπτομέρεια για να μην αφήνει καμία ελπίδα να γλυτώσουν τη μοίρα τους τα θύματα στο αμφιθέατρο, αντιμέτωπα με την δόλια ανθρώπινη μοχθηρία…
Πώς συμβιβάζονται τα παραπάνω με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο για την προστασία των ζώων;
Πόσο “αντρίκια” είναι αυτή η συμπεριφορά ρε δίποδα;
Έτσι αυτοεπιβεβαιώνονται κάτι δήθεν “άντρες” απέναντι σε αθώα, ανυπεράσπιστα, άτυχα ζώα που τυραννιούνται από την ώρα που γεννήθηκαν.
Ειδικά με τους ταύρους, αρχέγονα σύμβολα αρρενωπής δύναμης, έχουν μεγάλο θέμα κάποιοι που δεν είναι και πολύ σίγουροι για τον ανδρισμό τους:
Κατά βάθος φθονούν και μισούν αυτό που τους λείπει.
Κλασική ματσίλα – σύνδρομο κομπλεξικού αρσενικού που δεν τα ‘χει βρει με τον εαυτό του, τα θέματά του, τα παιδικά ψυχοτραύματα του, τον μπαμπά, τη μανούλα και την σεξουαλικότητα του…
Καθόλου τυχαίο ότι κάτι ψευτόμαγκες βασανιστές ζώων κακοποιούν παιδιά και γυναίκες, καταλήγοντας ακόμα και σε γυναικοκτονίες ή στυγνές δολοφονίες των πιο ευάλωτων ανθρώπων…
Χρειαζόμαστε περισσότερη μέριμνα ψυχικής υγείας και λιγότερες αρένες.
Μέχρι τότε, μη μου ζητήσετε να λυπηθώ για τον κακό ψόφο κανενός τέτοιου άνανδρου, άτιμου, σαδιστικού και τραγικά γελοίου ανθρωποειδούς τέρατος.
Χρειαζόμαστε πολλά περισσότερα τέτοια περιστατικά ακόμη, για να ξεσηκωθεί επιτέλους η κοινή γνώμη, να ξεπεραστεί η απάθεια, να σταματήσει αυτή η αποκτήνωση του ανθρώπου…
Τραγωδία τελικά μπορεί να σημαίνει ότι κάποιες φορές καταφέρνουν να τραγουδήσουν, έστω με μια ύστατη, θριαμβική, λυτρωτική κραυγή δικαίωσης, οι τράγοι, οι τυραννισμένοι, τα θύματα που προορίζονταν για τη σφαγή, όχι οι θύτες…
Fuck around, Find Out, baby.
Maria Gkinala
©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
3
0
20
20
