Το κυνήγι είναι μια μορφή πολέμου

«Το κυνήγι είναι μια μορφή πολέμου»

Γκαίτε

Όλα αυτά τα κουμπουροφόρα συντάγματα με τις στολές παραλλαγής που σκοτώνουν ζώα για κάτι το οποίο αποκαλούν χόμπι, παραβιάζει κατάφορα τα δικαιώματα όλων των υπολοίπων πολιτών.

Η φύση δεν μπορεί να θεωρείται κάτι το ξεχωριστό από εμάς, η ζωή της φύσης είναι προϋπόθεση και της δικής μας ζωής.

Ντροπή στις πολιτικές εξουσίες που φοβούνται το πολιτικό κόστος και δεν απαγορεύουν το κυνήγι.

Αν θέλουν οι κυνηγοί να αποκαλούνται χομπίστες και όχι δολοφόνοι ας παρατήσουν τα όπλα και να πάρουν κιάλια.

Απαιτούνται κότσια και εξυπνάδα για να φωτογραφίσει κάποιος ένα άγριο ζώο, σε σύγκριση με το να το σκοτώνει, φορώντας φόρμα παραλλαγής και πυροβολώντας το με επαναληπτική καραμπίνα.

Όλη η χώρα θα μπορούσε να γίνει ένας οικολογικός παράδεισος της Ευρώπης με οφέλη άπειρα μεγαλύτερα από αυτά του κυνηγιού.

Όλα τα πλάσματα επιτελούν έναν πολύτιμο ρόλο στον σοφό βιολογικό κύκλο.

Όταν ένας κρίκος της αλυσίδας σπάει κοστίζει σε μας, όχι στην φύση.

Το να σταματήσει το κυνήγι είναι θέμα κοινής λογικής, υπάρχει άραγε;

Εκτός της καταστροφής της πανίδας που επιφέρουν οι κυνηγοί, υπάρχει και το άλλο πολύ σοβαρό πρόβλημα μόλυνσης του περιβάλλοντος από τους τόνους πλαστικού και μολυβιού που πετιούνται από τα φυσίγγια και σκάγια των κυνηγών στην ελληνική φύση.

Το μόνο που θέλουμε όλοι εμείς που είμαστε κατά του κυνηγιού είναι, μία πλούσια και υγιή φύση και το δικαίωμα όλων να την χαίρονται και απολαμβάνουν.

Άλλωστε, βία δεν ονομάζουμε κάτι μόνο όταν εκφράζεται εναντίον των ανθρώπων, αλλά και εναντίον άλλων μορφών ζωής.

Ίσως μάλιστα, η βία να είναι ακόμα χειρότερης μορφής, όταν ασκείται εναντίον όντων πιο αδύναμων από μας, όπως τα πουλιά, ή τα ζώα.

Πολύ περισσότερο όταν οι άνθρωποι, όπως ξέρουμε, δεν σκοτώνουν επειδή έχουν ανάγκη να φάνε, όπως κάνουν τα άγρια ζώα, αλλά από ευχαρίστηση!

… Και κομπάζουν μάλιστα γι’ αυτό.

Πως είναι δυνατό να διασκεδάζουν και να χαίρονται οι άνθρωποι, προκαλώντας πόνο ή θάνατο σε άλλα όντα και αυτό να θεωρείται έθιμο?

Τόσο πολύ έχουμε εθίσει τη συνείδησή μας στη σκληρότητα, ώστε αυτή να θεωρείται κάτι φυσιολογικό;

Το κυνήγι είναι κάτι παράδοξο, που θεωρείται φυσιολογικό, όπως τόσα και τόσα στην πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού.

Συνδέει τον άνθρωπο με το άγριο παρελθόν του, τότε που ντυμένος με δέρματα και ζώντας στα σπήλαια, κυνηγούσε ζώα για να τραφεί.

Πιστεύουμε, ότι σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, το κυνήγι θα αντιμετωπίζεται ως κάτι που ανήκει στις κακές στιγμές της ιστορίας μας.

Φτάνει να θυμηθούμε ότι πριν από 150 περίπου χρόνια οι άνθρωποι σκότωναν όσους ανθρώπους είχαν μαύρη επιδερμίδα, σαν να ήταν ζώα και ότι η δουλεία ήταν κάτι φυσιολογικό.

Η κατεύθυνση που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, είναι η κατάργηση του κυνηγίου.

Τα οικολογικά κινήματα θα πρέπει να προωθήσουν αυτή την ιδέα της ειρήνης, με τη φύση που μας περιβάλλει.

Ο πόλεμος με τα πουλιά και τα ζώα με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη, θα πρέπει να σταματήσει.

Η κατάργηση του κυνηγίου – θα προσθεταμε και των θανατοριων-κρεματοριων αδεσποτων ζωων, οπως και των σφαγείων – θα ήταν κατά την άποψή μας, ένδειξη εξύψωσης και εκλέπτυνσης της συλλογικής συνείδησης της ανθρωπότητας.

©ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

©ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ