…Γράφει ο Πάνος Καλουδάς.
…Κοιτώντας αυτές τις εικόνες, θα καταλάβετε γιατί δεν πρέπει, άθελά σας ίσως, να γίνεστε συνένοχοι στον βασανισμό και στο έγκλημα.
Όσοι είστε ακόμα στη διάρκεια των διακοπών σας, αποφεύγετε και να πλησιάζετε αυτά τα τόσο…”αθώα” φαινομενικά, αμαξάκια.
Που τόσο πόνο και τόσο μαρτύριο κρύβουν, για κάποια πλάσματα.
Που η ζωή, τους έδωσε τα ίδια δικαιώματα με μας.
Που όμως, όπως συμβαίνει πάντα, ο ισχυρότερος μπορεί και επιβάλλεται.
Και ο ισχυρότερος, από τη φύση, στην προκειμένη περίπτωση, είναι αυτά τα δίποδα κτήνη, με το καμουτσίκι στο χέρι, που τα έχουν για να κονομάνε.
Και μόνο γι αυτό.
Σαν παραγωγικές μηχανές χωρίς καν τη τοιχειώδη συντήρηση τους.
Τα έχουν όρθια συνεχώς, μέσα στον ήλιο και στην αφόρητη ζέστη.
Με δεκαοκτάωρη ορθοστασία, διψασμένα, κουρασμένα, κακοποιημένα.
Για τω Θεό, μην τους δώσετε κι εσείς, μια ακόμα λαβωματία, για λίγα λεπτά, δική σας και μόνο χαράς.
Μην γίνεστε άθελα σας, ίδιοι με τους βασανιστές τους.
Εσείς, χαλαροί, ξεκούραστοι, μαγεμένοι από το τοπίο και το περιβάλλον, που χαϊδεύει τη ματιά σας, ανεβαίνετε για τη βολτα σας.
Σκεφτείτε όμως, μήπως ζείτε απλά, τον έναν ακόμα Γολγοθά αυτού του ζώου, που δεν μπορεί να αμυνθεί, να εκφραστεί, ούτε και να πει το τι μαρτυρική ζωή έχει περάσει στα χέρια του βασανιστή του.
Εάν δεν υπάρξει συγκεκριμένη, αυστηρή νομοθεσία, που να ορίζει τον τρόπο διαβίωσης και εργασίας των ιπποειδών αυτών, μην πλησιάζετε καν τις άμαξες.
Τα έχουν εκεί όρθια 15-16 ώρες, κάτω από το λιοπύρι, νηστικά, διψασμένα, κουρασμένα, με το σκληρό σίδερο περασμένο μέσα στο στόμα τους, ως… τιμόνι, με ξύλο συνεχώς και με τον φόβο ζωγραφισμένο στα μάτια τους.
Η Ρώμη, κι άλλες χώρες της Ευρώπης, έχουν απαγορεύσει τις άμαξες με άλογα στους δρόμους της πόλης.
Επειδή τα ζώα υποφέρουν. Μόνο μέσα στα ιστορικά πάρκα πλέον, θα υπάρχουν αυτά και υπό σκιά.
Μην βάζετε λοιπόν στην άκρη, την κατανόηση σας, για λίγα λεπτά, δικής σας, πρόσκαιρης, ικανοποίησης.
Σας παρακαλώ, όσοι έχετε ανθρωπιά μέσα σας, συμμεριστείτε την έκκληση μου.
Μην υποκείψετε ούτε στην ικεσία των εγγονιών σας.
Που δεν γνωρίζουν, γι αυτό και επιμένουν.
Εξηγήστε τους, θα καταλάβουν.
Και θα δείτε αμέσως, πως θα ανέβετε στα μάτια τους.
Κάποτε, που ήταν μικρός ο γιος μου, ο Μιχάλης, μου ζητούσε να τον πάω στο τσίρκο.
Τότε αυτά είχαν ακόμα ζώα, που τα βασάνιζαν, να περνάνε από φωτιές και να κάνουν ένα σωρό ανοησίες, έξω από τη φύση τους.
Με ξύλο και σκληρούς βασανισμούς.
Έκατσα και του εξήγησα, γιατί δεν πηγαίνουμε σε τσίρκο.
Στο πρόσωπο του διαγράφηκε μια τεράστια έκπληξη.
Άρχισε τις σχετικές ερωτήσεις.
Κι από την επόμενη, είχε γίνει ήδη, ένας σταυροφόρος αποτροπής του καθεστώτος αυτού.
Απ’ την επόμενη στο σχολείο του, απέτρεπε τους φίλους του, στο να πηγαίνουν σε τσίρκο.
“- Θα πάμε ξανά, μόνο όταν επικρατήσουν οι κλόουν και οι επιδείξεις με ανθρώπους.
Κι όχι με σκλαβωμένα, βασανισμένα ζωα” τους έλεγε…
Και πάρα πολλοί φιλοι και συμμαθητές του, υοθέτησαν την άποψη του.
Και δίδαξαν και τους γονείς τους.
Που το… πολύ τους μυαλό δεν έφθανε προφανώς, να συλλάβουν το αυτονόητο.
Καλά να περνάτε φίλοι μου.
Καλό μεσημερι.
Και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού.
ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΒΡΟΧΗ ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ!
ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ Η ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΙΠΠΟΕΙΔΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
2
0
20
20
