Οι ερωτευμένοι με τη Ζωή, ΔΕΝ νοιάζονται για το κατασκευασμένο, εμπορικό προσωπείο της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου

Καθε μερα, 365 μερες το χρόνο, χτυπάει η φλέβα σε αυτό που έχουμε πιο πολύ ανάγκη.

Την αγάπη.

Να γεμίσει το ρεζερβουάρ της ψυχής μας με το καύσιμο της, για να ταξιδέψουμε στα πιο άγνωστα μέρη μέσα μας.

Να μην καούμε από τη φωτιά της, αλλά να ζεσταθούμε από αυτή.

Να μην πάθουμε ασφυξία στην αγκαλιά της, αλλά να νιώσουμε αγαλλίαση μέσα σε αυτή.

Να μην βαλτώσουμε σε λιμνάζοντα νερά, αλλά να ακολουθήσουμε τη ροή του ποταμού, που καταλήγει στη θάλασσα της αυτοεκπλήρωσης μας.

Είναι η πιο ουσιαστική ανάγκη μας.

Να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.

Να δώσουμε και να δοθούμε.

Ωστόσο, πριν αναζητήσουμε τον σύντροφο μας, για να αναζωπυρώσουμε μαζί του τις ελπίδες μας στο ταξίδι προς το φως:

Ας αγαπήσουμε

Ας αποδεχτούμε

Ας φροντίσουμε

Ας συγχωρήσουμε

Οσο μπορούμε τον εαυτό μας.

Γιατί αυτός ο μπαγάσας θα μας συντροφεύει σε κάθε μας βήμα, σε κάθε ανάσα στο οξυγόνο της ζωής που μας δωρίστηκε.

Ας του δείξουμε λοιπόν την ευγνωμοσύνη μας.

Ας περιποιηθούμε τις πληγές του.

…Και έπειτα ας καλωσορίσουμε τους σημαντικούς άλλους στη ζωή μας, είτε είναι άνθρωποι, είτε είναι ζώα, είτε είναι φυτά.

Κάθε χρόνο, αντάμα με την σήψη, την άκρατη υποκρισία και την παρακμή, ανεβαίνει και το θερμόμετρο το δυτικόφρενου, μαρκετίστικου έρωτα, προκειμένου να κατατροπώσουν οι εξουσίες, ό,τι αιθέριο, ανάλαφρο και αγνό, έχει απομείνει στις σχέσεις μας.

ΟΧΙ στην αλλοτρίωση μέσω της παραπλανητικής γιορτής του ερωτα, προς όφελος της πονηρής, άκρατης εμπορικοποίησης.

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ