Το να γράψουμε άλλο ενα άρθρο που καταγγέλλει τη φρίκη των θαλάμων αερίων που χρησιμοποιούνται σε καταφύγια θανατου σε όλες τις ΗΠΑ, για να ευθανατωθουν ως ανεπιθύμητες γάτες και σκύλους θα ήταν υπερβολική – γροθιά ακούσια.
Ωστόσο, πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο να συνεχίσουμε να επεξεργαζόμαστε το θέμα αυτό για την ευαισθητοποιηση του φιλοζωικου κοινού.
Ίσως πολλοί, είναι αδαείς που αυτή η κακή πρακτική είναι ακόμα σε εξέλιξη εντός των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να εκπαιδεύσει και να διαδώσει τη λέξη, έτσι ώστε ως χώρα, ένα κράτος, μια κοινότητα ή μια πόλη, να μπορει να “εγγυηθει” ότι οι πολιτικές σχετικά με τη μεταχείριση της ευθανασίας των ζώων αλλάζουν.
Ο θάνατος από θάλαμο αερίων χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τους Ναζί στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο και τίθεται εκτός νόμου σήμερα, ως ίσως ένας από τους πιο τραυματικούς τρόπους για να πεθάνεις.
Τα ζώα που υποβάλλονται σε ευθανασία από αέρια είναι πιο συχνά από το να μην συνωστίζονται σε ένα μικρό, σκοτεινό κλουβί που μυρίζει τα ούρα, τα περιττώματα και το αίμα των ζώων που έχουν ήδη περάσει από αυτό.
Πολλά ζώα μπορεί να μπουν στο κουτί ταυτόχρονα, πιθανότατα σε μια προσπάθεια να εξοικονομήσουν χρήματα από το μονοξείδιο του άνθρακα.
Ωστόσο, όταν μικρά και μεγάλα ζώα (τόσο τα σκυλιά όσο και οι γάτες) εξαναγκάζονται στον θάλαμο, φοβούνται και αγχώνονται και πολλά παλεύουν το ένα για την τελευταία ανάσα.
Οι τραυματισμοί είναι εξαιρετικά συνηθισμένοι.
Όταν οι εργαζόμενοι στο καταφύγιο ξεφορτώνουν τα νεκρά σώματα από τον θάλαμο, συχνά βλέπουν σπασμένα οστά και πληγές στα ζώα.
Ίσως η πιο ανησυχητική πτυχή της διαδικασίας είναι το μήκος της.
Τα ζώα μπορεί να χρειαστούν έως και σαράντα λεπτά για να πεθάνουν.
Αν και περίπου 70 θαλάμους σε καταφύγια ζώων σε 13 πολιτείες έχουν κλείσει οικειοθελώς τα επιμελητήρια τους από το 2013, και οι οριστικές απαγορεύσεις για τη χρήση θαλάμου για κατοικίδια ζώα έχουν περάσει στην Πενσυλβάνια, το Τέξας, τη Βόρεια Καρολίνα και την Κοινοπολιτεία του Σαϊπάν, εξακολουθεί να υπάρχει ένα ακραίο χάσμα στη νομοθεσία.
Υπάρχουν τώρα μόνο 25 πολιτείες με πλήρεις απαγορεύσεις και οι θάλαμοι αερίων εξακολουθούν να είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούνται σε τουλάχιστον 7 πολιτείες.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Αμερικανική Κτηνιατρική Ιατρική Ένωση (AVMA) απέτυχε να καταδικάσει τη χρήση θαλάμων σε χώρους καταφυγίου, παρά τη δήλωσή της ότι η ευθανασία με ένεση είναι δηθεν η πιο “ανθρώπινη” μέθοδος ευθανασίας που είναι σήμερα διαθέσιμη.
Η εναλλακτική “λύση” για την μη αεριοποίηση ζώων, μια θανατηφόρα ένεση (EBI) που βάζει το ζώο «σε ύπνο»
Αν γίνει σωστά, το ζώο πεθαίνει πολύ γρήγορα, μέσα σε 3-5 δευτερόλεπτα και χάνει τις αισθήσεις του χωρίς πόνο ή πάλη.
Στην “πολιτισμενη” Ιαπωνια, βαση νομου για “μηδενικη ανοχη στα αδεσποτα”, τα ζωακια περισυλλεγονται και τα βαζουν σε θαλαμους αεριων, οπου τα δολοφονουν με διοχετευση διοξειδιου του ανθρακα.
Παρά την παγκόσμια κατακραυγή και τις καταγγελίες που συνοδεύουν εδώ και χρόνια τη χρήση τέτοιων σκληρών μεθόδων αντιμετώπισης του μεγάλου αριθμού ανεπιθύμητων αδέσποτων ζώων (κυρίως σκύλων και γατών) σε όλο τον κόσμο και παρά τα όποια σημαντικά βήματα έχουν γίνει για τον περιορισμό ή ακόμη και την απαγόρευσή τους σε «ευαισθητοποιημένες» χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Ιαπωνια, οι μέθοδοι μαζικής ευθανασίας ζώων με τη χρήση αναισθητικών αερίων μέσα
σε ασφυκτικά μικρούς θαλάμους, εξακολουθούν παρ’ όλα αυτά να υφίστανται σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Η εκτύλιξη της διαδικασίας είναι από τα πιο αποτρόπαια θεάματα που μπορεί να αντικρίσει κανείς, καθώς φέρνει στο νου οικείες – μέσα στην ανοικειότητά τους – εικόνες από τους θαλάμους αερίων των γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Όταν δεν θανατώνονται το καθένα ξεχωριστά με ειδική ένεση, η οποία ρίχνει το ζώο νεκρό μέσα σε μόλις τρία δευτερόλεπτα από τη στιγμή της χορήγησής της, οι μελλοθάνατοι σκύλοι και γάτες στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο κατά δεκάδες μέσα σε μεταλλικούς κάδους δύο το πολύ τριών τετραγωνικών μέτρων, οι οποίοι κλείνουν αεροστεγώς, μην επιτρέποντας στο δηλητηριώδες αέριο να διαφύγει από πουθενά.
Τα ζώα, σε κατάσταση ακραίου άγχους και πανικού, κλαίνε και χτυπιούνται στα τοιχώματα του κάδου, όχι όμως για πολύ:
Δέκα δευτερόλεπτα είναι ικανά για να μετατρέψουν αυτά τα άμοιρα πλάσματα σε μία άμορφη μάζα κουφαριών, τα οποία εν συνεχεία «απορρίπτονται» σε «σκουπιδιάρικο» με τον τρόπο που απορρίπτονται και όλα τα άλλα απόβλητα.
Οι διαμάχες γύρω από το την ορθότητα της μεθόδου είναι πολλές, ερχόμενες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης:
Από την Αυστραλία και την Ιαπωνία μέχρι τις ΗΠΑ και αλλού.
Τα βίντεο που ακολουθούν, μερικά πολύ πρόσφατα, έχουν ως στόχο την αφύπνιση του κοινού σχετικά με μία παράλληλη πραγματικότητα, η οποία λαμβάνει καθημερινά χώρα, μακριά από την ροή της τρέχουσας ζωής.
Ωστόσο, υπάρχουν…
https://www.youtube.com/watch?v=4M7dAyR-v6o
©ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
4
0
20
20
