RIP Σωσώ (1963-2025)
Υπήρχε που λέτε μια εποχή -όχι τόσο μακρινή, αλλά πλέον ξεκάθαρα διόλου κοντινή- κατά την οποία η ελληνική τηλεοπτική κωμωδία, τουλάχιστον στις κορυφαίες της στιγμές, ήταν στ’ αλήθεια ατρόμητη.
Ναι, δεν κάνουμε πλάκα, ούτε παρασυρθήκαμε στην επιλογή της λέξης.
Ατρόμητη με κάθε τρόπο και σε πολλαπλά επίπεδα, με λαμπερές -και έκτοτε δυστυχώς απάτητες- κορυφές, καθόλη τη διάρκεια των ευλογημένων 90s.
Γιατί συνέβαινε αυτό;
Γιατί δεν σκιαζόταν από την υπερβολή, ούτε φοβόταν μήπως κακοχαρακτηριστεί ή παρεξηγηθεί.
Γιατί έφτιαχνε αλληγορικούς ανθρωπότυπους μακριά από την πρεμούρα της αληθοφάνειας (που κατά κανόνα εκτροχιάζεται στην προκάτ καρικατούρα) και το ασφυκτικό άγχος της ατζέντας και του καθωσπρεπισμού.
Γιατί διέθετε αναρχική κοσμοθεωρία, μαύρο χιούμορ, σαρκαστική ειρωνεία, εναγκαλισμό του παραλόγου, αγάπη για την απορρύθμιση και το χάος, ειλικρινή αμηχανία απέναντι σε μια Ελλάδα που άλλαζε ραγδαία, φανφαρόνικη εξτραβαγκάντζα ή deadpan αποστασιοποίηση ανάλογα με το τι απαιτούσε η περίσταση.
Πάνω απ’ όλα, ίσως, γιατί ήταν προικισμένη με ήρωες που αγκυροβολούσαν στην καρδιά σου.
Όπως η υπέροχη Σωσώ, η κατάμαυρη μακιαβελική βασίλισσα στα αξέχαστα «Εγκλήματα» (1998-2000).
Η Καίτη Κωνσταντίνου μάς έγνεψε αντίο στα 61 της χρόνια.
Και εμείς θα τη θυμόμαστε με το πιο ζεστό χαμόγελο.
Καλό της ταξίδι.
CineDogs
©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
5
0
20
20
