Κάθε πρωί περπατάει στους ίδιους δρόμους.
Οι τσέπες του δεν είναι γεμάτες λεφτά,
αλλά για κάτι πιο πολύτιμο:
Κομμάτια αγάπης μετατράπηκαν σε φαγητό.
Δεν έχει social media.
Δεν ψάχνει για ακόλουθους.
Ψάχνει για κουνιστές ουρές,
Μάτια που λάμπουν,
νιάου που ακούγονται σαν “ευχαριστώ”.
Η πόλη τον αγνοεί,
τα αυτοκίνητα έρχονται,
αλλά είναι ακόμα εκεί,
ως ιερό τελετουργικό,
σαν άγγελος χωρίς φτερά, αλλά με σακούλες φαγητού.
Λύγισε, χάιδεψε, σέρβιρε.
Και ενώ όλοι τρέχουν να πάρουν περισσότερα,
δίνει ό,τι λίγο έχει
σε αυτους που δεν εχουν τιποτα…
αλλά τα αξίζουν όλα.
Ίσως κανείς δεν θα θυμάται αύριο.
Ίσως το όνομά του δεν εμφανίζεται σε καμία εφημερίδα.
Αλλά σήμερα,
για αυτές τις αδέσποτες γάτες,
ήταν ο ήρωας που ο κόσμος δεν κοιτάζει πια.
©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
3
0
20
20
