Είμαι μάνα και πενθώ
για τα ανεκπλήρωτα όνειρα
που έσβησαν σε εκείνα τα βαγόνια…
Είμαι μάνα και πενθώ
για τα σπασμένα φτερά των αγγέλων
που τόσο βίαια πέταξαν μακριά μας…
Είμαι άνθρωπος και πενθώ
για την ματαιότητα τούτης
της ζωής…
Είμαι άνθρωπος και πενθώ
γιατί αυτές τις μέρες οι μάνες σπαράζουν…
Είμαι άνθρωπος και πενθώ
γιατί η ζωή δεν διαφυλάχθηκε
όπως της άξιζε…
Είμαι άνθρωπος και πενθώ
για το μεροκάματο που έμελλε
να είναι το τελευταίο
σε εκείνη τη διαδρομή…
Είμαι μάνα και πενθώ
για ένα άλλο ολοκαύτωμα του Μάρτη…
Είμαι μάνα και πενθώ
μαζί με τις άλλες μάνες,
για τα παιδιά τους που έφυγαν στο φως…
Είμαι μάνα και πενθώ
περιμένοντας την Επ-Ανάσταση
μιας Ελλαδας που την αγαπάμε
αλλά μας προδίδει…
Είμαι μάνα και μάχομαι
για τις καλύτερες μέρες
των παιδιών μας…
Είμαι μάνα….
Επιτυχημένος αισθάνεσαι σαν γονιος όταν τα παιδιά σου σε χρειάζονται όλο και λιγότερο.
Η φωλιά αδειάζει .
Ανοίγουν τα φτερά τους και επιστρέφουν μόνο για να βρεθείτε μαζί, να χαρείτε τις αλλαγές και τις επιτυχίες τους, να μιλήσουν ,αν το θέλουν φυσικά, για τις αγωνίες και τους προβληματισμούς τους, χωρίς απαραίτητα να ζητούν λύσεις .
Απλα ξέρουν ότι είσαι παρών και αυτό φτάνει.
Το θέμα είναι ότι αυτή την Άνοιξη κάποια παιδιά πέταξαν βίαια ,αθέλητα,απότομα μακρυά και δεν μπορούν να γυρίσουν …
Τα χελιδόνια άργησαν και αυτά ψάχνουν τις παλιές φωλιές και λοιδωρουν τα έργα των ανθρώπων που διώχνουν την Άνοιξη , αλλά θα έρθουν για να ανοίξουν έστω λίγο οι καρδιές…
Αφιερωμένο στα θύματα και στους οικείους όλων όσων έφυγαν τόσο βίαια από τη ζωή εκεινη την πρώτη μέρα της Άνοιξης…
©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
5
0
20
20
